Wake me up when the winter ends...

zaufaj i zaśnij

hipokryci 
w nas 
ukryci

mówią nieprawdę

są źli
nie oni 
to wciąż my

~Ewa evqa Dobrogowska 

karuzela

Na karuzeli życia
Dzień noc świt zmrok
Jak dzieci, 
Beztrosko 
Tracimy siebie
Łapiemy oddech
~Ewa Dobrogowska

~

Trzaski. Piski. Wrzaski.
Był czas. Było lato. Byli..
Mało słów. Małe smutki.
Słodko-słony deszcz.
Otwarte zmęczone oczy. Spuchnięty nos.
Wybory, trudne, bez wyboru.
Różne..
Kierunki. Drogi. Wspomnienia.
Strach. Radość. Zmiany.
Pętla czasu.
Nadzieja. Wiara.
Niczego nie żałuj.
   ~Ewa Dobrogowska 

!

   'Już nie jestem małym szarym pytajnikiem

Wielkim żółtym wykrzyknikiem jestem dziś '

kinderki

'  pracownia, 2 lipca, piątek 23:59
Zamknęła starą, ulubioną książkę, lubiła do niej wracać, przymknęła oczy, nasłuchiwała. Wszechobecna cisza, melodyjny spokój poszedł w niepamięć, gdy usłyszała stukanie.. Gdzieś, na dole, w ciemnym, smutnym mieszkaniu, które po śmierci jej jedynego przyjaciela i wiernego towarzysza, kota Ramzesa, było jeszcze bardziej odpychające. Z niepokojem i szczyptą ciekawości, spokojnie skradała się w stronę dźwięku. Gdy nic nie zastała w holu, z którego dochodził odgłos, a teraz przemieścił się w stronę łazienki, poczuła ciarki na plecach i jeżenie się skóry na ciele.. Był inny, mniej melodyjny, przypominał jej coś.. Jak zahipnotyzowana udała się w stronę pomruku.. Tak, to był jej kot, wiedziała to, widziała go w miejscu, gdzie swego czasu miał kuwetę.. To On, choć wyglądał jak demon, nie miał oczu, a pisk, wrzask stawał się nie do wytrzymania. Uciekła. Zatrzasnęła drzwi.
Wiedziała, że to wróci, że się nie uwolni, na samą myśl czuła suchość w ustach, nie mogą pohamować łez.. To nie był pierwszy raz, kolejny, ale każdy był inny, trudniejszy do zniesienia. Samotność i brak akceptacji straty Ramzesa doskwierają jej niemiłosiernie, i te wyrzuty sumienia.. Ona, zamknięta w sobie, nieśmiała, smutna, samotna.. ma teraz wyjść? Szukać szczęścia, zmian? Ma zapomnieć, stracić siebie, by coś zyskać? Tak, może to byłoby wyjściem, tak, to na pewno jest wyjście. Ale wyjść jest więcej, mogłaby odezwać się do rodzicielki, z którą przez kłótnie, przez młodzieńczy bunt, nie rozmawia od kilku lat, mogłaby zmienić klimat i pojechać na północ do siostry, kiedyś miały dobry kontakt.. Kiedyś. Kiedyś było inaczej, nie była sama. Szukając możliwości zmian, wyszła z domu, myślała, płakała, karciła siebie w myślach, w końcu zadzwoniła do matki, przeprosiła, to był jej pierwszy krok, pierwszy i najważniejszy, teraz powinno wszystko być lepiej, wyrzuty sumienia przestaną jej dokuczać. Wierzyła, pierwszy raz w coś wierzyła. '
Ewa evqa Dobrogowska

I phone

drzwi do grudnia

' ciemny pokój, 18 grudnia, czwartek 3:50

Podeszła do starych, skrzypiących już drzwi frontowych, zarzuciła pospiesznie kurtkę, emocje wzięły górę nad jej stoickim spokojem, ten raz, o jeden za dużo. Zapomniała parasola, deszcz mieszał się ze słonymi łzami. Biegła, uciekała, tylko ona i noc, zimna grudniowa, deszczowa noc. Wielkie krople niczym kolce przeszywały jej mocno wychudzone ciało. Zamyślona, zrozpaczona, samotna, winna, ONA..

Nie chciała wracać, nie mogła, musiała zapomnieć o bólu wywołanym przez nią, przez jej własne decyzje, sukcesy i klęski. Musiała zapomnieć o tym, co wydarzyło się za drzwiami, musiała za nimi zamknąć wspomnienia i przeszłość. 

Zapomnienie to początek uzdrowienia. ' 

Ewa Dobrogowska

Niedorosła miłość

' To moja jest 

Niedorosła miłość 

Uparcie więc 

Będę bronić jej 

To moja jest 

Niedorosła miłość 

Nie mówcie że 

Nieprawdziwa jest ' 

G.Tarasiuk

muzycznie

Małe Rzeczy

' Cieszmy się 

z małych rzeczy, 

bo

wzór na szczęście 

w nich

zapisany jest '

 

' widzisz 

ile szczęścia 

w sobie kryje 

każda mała rzecz '

Nothing

nie

nic 

nie czuć nic

zabić się

i

nie czuć nic

nie mogę

choć

chcę

mieć

być 

móc

żyć

!

la primavera

Przyjdź mi
ciepłą, jasną, kochaną.
Nie opuszczaj.
Przytul żywym ramieniem,
połaskocz warkocza promieniem.
Bądź mi 
kokainą, morfiną, marihuaną. 
Nie zadręczaj 
swym zamrożonym sercem,
co w śniegu ginie jak w panierce,
niech zieleń twych oczu 
siłą mnie przepełnia,
a żółta sukienka 
radośnie tańczy w lasu dźwiękach
Daj zdrowie, szczęście i miłość,
wygoń chłód, bo go dość już tu.
Ewa  evqa Dobrogowska